چرا شورای شهر در شهرهای کوچک از عدم وحدت رنج می برند!؟  

دراکثر شهرهای کوچک و تازه تاسیس شده به دلیل وجود وحدت بین مردم و روحیه مشارکت و تعاون از دیرباز انتظار می رود که شوراهای اسلامی شهرهای کوچک اتحاد بیشتری با یکدیگر داشته باشند ولی به دلایلی این امر امروزه در بسیاری از شهرهای تازه تاسیس کوچک محقق نشده بلکه عکس آن نیز اتفاق افتاده است.

در این میان، شهر لالی از جمله شهری هایی است که سالها اسیر چنین پدیده ای است که می تواند تبعات جبران ناپذیری در پی داشته باشد و باعث پس رفت و توسعه نیافتگی شهری و همچنین باعث گسست و اختلافات اجتماعی متعدد شود.

مهمترین مشکلی که امروزه در ارتباط با شوراها دراکثر شهرهای کوچک مطرح است، «عدم وحدت و کار گروهی» در بین اعضای شورای شهر می باشد.

تجربه نشان داده است که وجود اختلافات داخلی و نبودن وحدت در شوراها بیشترین صدمه را به شوراها و در نهایت به شهر وارد ساخته است.

وجود اختلافات داخلی بین شوراها و عدم وحدت کار گروهی موجب ناکارآمدی سیستم مدیریت شهری شده و به دنبال این در تشکیل جلسات شورا، شوراها به موضوعات حاشیه ای پرداخته واز اهداف و رسالت خود باز مانده اند.

مقصر اصلی بوجود آمدن چنین وضعیتی در شهرها مردم هستند. با این وضعیت مردم باید نوع نگرششان را در انتخاب اعضای شورای شهر تغییر دهند و افرادی را انتخاب کنند که افق دید کلانی داشته باشند و متخصصین در حوزه مدیریت شهری باشند.

وقتی سه نفر آدم به روز در شورا باشد روی دیگر اعضاء نیز تأثیر می گذارند. وظیفه شورای شهرهای کوچک فقط در انتخاب شهردار خلاصه شده است. همین باعث شده شهردار در چارچوب افکار شورا کار کند.

مردم باید مطالبه گر باشند و مطالباتشان در حد نظافت جداول و جمع آوری زباله ها نباشد.

شورا به عنوان نماد مشارکت مردمی در ایران معنا بخشیدن به این اعتبار است که “همه چیز را فراموش کنید، جز منافع مردم را”.

امید است درانتخاب هایمان به نکات تخصص گرایی و تخصص گزینی در هر اموری را اولویت قرارداده تا نهایت بهره وری را ازآن کسب کنیم.